Δικαστική αναγνώριση πατρότητας ανήλικου τέκνου

Σε περίπτωση που στο πλαίσιο μίας σχέσης αποκτηθεί ένα παιδί και η μητέρα δε συναινεί και δεν συμπράττει στην εκούσια αναγνώριση του παιδιού από τον βιολογικό πατέρα του ενώπιον συμβολαιογράφου η μόνη λύση είναι η δικαστική διαδικασία. Ο βιολογικός πατέρας δύναται να ασκήσει ενώπιον του αρμόδιου Δικαστηρίου, σύμφωνα με την ορθή δικονομική διαδικασία, αγωγή κατά της μητέρας για την δικαστική αναγνώρισή του ως βιολογικού πατέρα του ανήλικου τέκνου που γέννησε η μητέρα εκτός γάμου.

Η δικαστική αναγνώριση της πατρότητας προβλέπεται από τα άρθρα 1479 επ. ΑΚ. Ο πατέρας έχει δικαίωμα να ζητήσει με αγωγή την αναγνώριση της πατρότητας του παιδιού του, που γεννήθηκε χωρίς γάμο με τη μητέρα του. Απαραίτητη προϋπόθεση είναι η μητέρα να μη συναινεί εξωδικαστικά στην εκούσια αναγνώριση. Παθητικά νομιμοποιείται στην αγωγή του πατέρα η μητέρα του παιδιού (άρθρο 1480 ΑΚ). Η συναίνεση της μητέρας, σύμφωνα με το άρθρο 1476  ΑΚ, παρέχεται με δήλωση στο συμβολαιογράφο και μπορεί να περιληφθεί και στο ίδιο συμβολαιογραφικό έγγραφο, στο οποίο περιέχεται και η δήλωση του πατέρα. Αν η μητέρα αρνείται να συναινέσει, υπάρχει η δυνατότητα της δικαστικής αναγνώρισης της πατρότητας του παιδιού με αγωγή που ασκείται εναντίον της. Η μητέρα μπορεί να αρνηθεί τη συναίνεση της προβάλλοντας ένα μόνο ισχυρισμό: ότι δεν πρόκειται για τον αληθινό πατέρα του παιδιού (ΕφΑθ 4101/2009, ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Οι προϋποθέσεις της δικαστικής αναγνωρίσεως της πατρότητας, που αποτελούν και στοιχεία της σχετι­κής αγωγής, είναι οι εξής: 1) Η ύπαρξη παιδιού γεννημένου χωρίς γάμο των γονέων του και 2) η σύλληψη του παιδιού μετά από σαρκική επαφή της μητέρας και του άνδρα που ισχυρίζεται ότι είναι ο πατέρας του. Ο ενάγων μπορεί να απαλλαγεί από το βάρος της αποδείξεως του δεύτερου από τους παρα­πάνω όρους, επικαλούμενος και αποδεικνύων το από το άρθρο 1481 ΑΚ προβλεπόμενο τεκμήριο πατρότητας, σύμφωνα με το οποίο η πατρότητα τεκμαίρεται, αν αποδειχθεί ότι ο άνδρας που φέρεται στην αγωγή ως πατέρας, είχε σαρκική συνάφεια με τη μητέρα του παιδιού κατά το κρίσιμο διάστημα της συλλήψεως, που περιλαμβάνεται ανάμεσα στις τριακόσιες και εκατόν ογδόντα ημέρες (άρθρο 1468 ΑΚ). Στον υπολογισμό του κρίσιμου χρονικού διαστήματος, για λόγους εύνοιας προς το παιδί, μετριέται τόσον η εναρ­κτήρια, όσον και η καταληκτική ημέρα, ώστε το διάστημα αυτό να περιλαμβάνει εκατόν είκοσι μία ημέρες. Το τεκμήριο αυτό καθιερώθηκε λόγω της δυσχέρειας της ευθείας από­δειξης της πατρότητας. Έτσι, στον ενάγοντα απομένει να αποδείξει τη βάση του τεκμηρίου, δηλαδή τη σαρκική συνάφεια με τη μητέρα του τέκνου. Τούτο, είναι σύμφωνο και με τις διατάξεις του άρθρου 338  του ΚΠολΔ και με τις αρχές περί κατανομής του αντικειμενικού βάρους της αποδείξεως. Είναι αρκετή και η απόδειξη μιας μόνον συνευρέσεως κατά τον κρίσιμο χρόνο της συλλήψεως χωρίς να είναι απαραίτητος και ο επακριβής προσδιο­ρισμός του. Η συνεύρεση (σαρκική συνάφεια) δεν απαι­τείται να είναι πλήρης, αλλά αρκεί να έχει προχωρήσει σε τέτοιο σημείο, ώστε να μπορεί να έχει ως αποτέλε­σμα τη σύλληψη του παιδιού. Επίσης, είναι αδιάφορο το πταίσμα του συνευρεθέντος ή μη, η με τη θέληση ή μη αμφοτέρων των συνευρεθέντων συνουσία και η ύπαρξη ή η ανυπαρξία βουλήσεως αυτών για τη σύλληψη. Λόγω της φύσεως των αποδεικτέων για την ευδοκίμηση της αγωγής αναγνωρίσεως της πατρότητας γεγονότων, που καθιστά σχεδόν αδύνατη την από ίδια αντίληψη τρίτων, γνώση περιστατικών της σαρκικής συνάφειας, πρέπει να γίνει δεκτό ότι στοιχειοθετούν την απόδειξη περιστατικά, τα οποία, κατά τους κανόνες της κοινής πείρας και κατά λογική ακολουθία, οδηγούν εμμέσως αλλά σαφώς στο συμπέρασμα ότι έλαβε χώρα σαρκική επαφή. Σε κάθε περίπτωση, πέραν των μαρτυρικών καταθέσεων και άλλων κρίσιμων αποδεικτικών στοιχείων, χρήσιμη είναι και η ιατρική πραγματογνω­μοσύνη, με την εξέταση του αίματος του ανήλικου τέκνου και των διαδίκων που φέρονται ως γονείς του, η οποία αποδεικτικό μέσο, που έχει το χαρακτήρα ιδιόμορφης πραγματογνω­μοσύνης. Το καθιερούμενο τεκμήριο σε περίπτωση αρνήσεως διαδίκου να υποβλη­θεί σε ιατρικές εξετάσεις για διαπίστωση της πατρότητας δεν είναι αμάχητο. Έχει την έννοια ότι θεωρούνται απο­δεδειγμένοι οι ισχυρισμοί του ενάγοντος για την ύπαρξη στο αίμα του εναγομένου στοιχείων που καθιστούν κατά την επιστήμη πιθανή ή σφόδρα πιθανή την πατρότητα του (ΟλΑΠ 32/1990 ΕλλΔνη 1991. 55, ΑΠ 3/2005 ΕλλΔνη 2005. 822, ΕφΑθ 2702/2011 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ).

Το δικηγορικό μας γραφείο διαθέτει μακρά εμπειρία και πολυετή ενασχόληση σε λεπτά θέματα οικογενειακού δικαίου και είναι σε θέση να σας συνδράμει στην υπόθεσή σας με τον πιο γρήγορο και αποτελεσματικό τρόπο, προτάσσοντας αποκλειστικά και μόνο το συμφέρον σας.

Αφήστε ένα Σχόλιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *