Δυνάμει της υπ’ αριθ. 786/2023 αποφάσεως του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, εκδοθείσας κατά τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων, ανεστάλη η αναγκαστική εκτέλεση που επίσπευσε γνωστή εταιρία διαχείρισης (για λογαριασμού ξένου fund) σε βάρος εντολέα μας.
Παρά το γεγονός ότι το ζήτημα της νομιμοποίησης των εταιριών διαχείρισης επί τιτλοποιημένων απαιτήσεων εκκρεμεί ενώπον της πλήρους Ολομέλειας του Αρείου Πάγου, το ως άνω Δικαστήριο με πειστική επιχειρηματολογία πιθανολόγησε ότι θα ευδοκιμήσει ο ισχυρισμός του εντολέα μας περί έλλειψης νομιμοποίησης της αντιδίκου που φέρεται να διαχειρίζεται απαίτηση που τιτλοποιήθηκε βάσει του ν. 3156/2003. Οι εταιρίες διαχείρισης που διαχειρίζονται απαιτήσεις που μεταβιβάστηκαν βάσει του ν. 3156/2003 μπορούν να προβαίνουν μόνο σε εξώδικες ενέργειες για την είσπραξη οφειλών, όχι και σε δικαστικές ενέργειες ή/ και αναγκαστική εκτέλεση, για τον απλούστατο λόγο ότι ο ν. 3156/2003 δεν απονέμει στους διαχειριστές την ιδιότητα του μη δικαιούχου διαδίκου, όπως συμβαίνει στο ν. 4354/2015 και φυσικά αυτή η ιδιότητα δεν μπορεί να απονεμηθεί συμβατικά από το fund προς την εταιρία διαχείρισης. Τα δύο νομοθετήματα εφαρμόζονται ξεχωριστά, αυτόνομα το ένα από το άλλο και όχι συνδυαστικά ή έστω συμπληρωματικά. Το Δικαστήριο δέχτηκε πλήρως τον ισχυρισμό που αναπτύχθηκε αναλυτικά από το δικηγορικό μας γραφείο και δη τον Σωκράτη Οδ. Τσαχιρίδη και διέταξε την αναστολή της διαδικασίας αναγκαστικής εκτέλεσης που κίνησε η εταιρία διαχείρισης σε βάρος του εντολέα μας για απαίτηση ποσού 153.000 ευρώ μέχρι την έκδοση απόφαση επί της ανακοπής που έχει οριστεί για να συζητηθεί το έτος 2029. Με λίγα λόγια, η εταιρία διαχείρισης και το ξένο fund είναι πλέον με δεμένα τα χέρια και μέχρι να εκδοθεί απόφαση επί της ανακοπής (που ορίστηκε για να συζητηθεί κατά το έτος 2029) δεν μπορούν να προβούν σε οποιαδήποτε πράξη σε βάρος του εντολέα μας και της ακίνητης περιουσίας του.
Το δικηγορικό μας γραφείο εξειδικεύεται στο τραπεζικό δίκαιο και στο δίκαιο της αναγκαστικής εκτέλεσης, έχοντας εκδώσει σημαντικές αποφάσεις υπέρ δανειοληπτών και έχοντας αναπτύξει σημαντική συγγραφική δραστηριότητα επί του αντικειμένου αυτού.
ΥΓ. Προς ελάφρυνση του κλίματος, χάριν αστεϊσμού, αναφέρεται ότι για τον δανειολήπτη παραστάθηκε ο Σωκράτης (Τσαχιρίδης), ενώ για την εταιρία διαχείρισης παραστάθηκε ο Πλάτων (Ραδιώτης), ήτοι δικηγόροι με δύο αρχαιοελληνικά ονόματα, πλην όμως, όπως φαίνεται εκ του αποτελέσματος, το Δικαστήριο έλαβε υπόψη του κατά το σχηματισμό της κρίσης του, ότι ο Σωκράτης ήταν δάσκαλος του Πλάτωνα.