Νέο ηχηρό μπλόκο από τα δικαστήρια στα ξένα funds

Σημαντική μερίδα των δικαστηρίων δεχόταν ότι τα ξένα funds δε νομιμοποιούνται να εκδίδουν διαταγές πληρωμής και να προβαίνουν σε πράξεις αναγκαστικής εκτέλεσης (όπως επίδοση επιταγών προς πληρωμή, επιβολή κατασχέσεων και διενέργεια πλειστηριασμών) για δάνεια και πιστώσεις που μεταβιβάστηκαν με το ν. 3156/2003 περί τιτλοποίησης απαιτήσεων. Ωστόσο, αναπτύχθηκε γρήγορα και αντίθετη άποψη που νομιμοποιούσε τα ξένα funds. Η διχογνωμία αυτή έφτασε σύντομα στην Ολομέλεια του Αρείου Πάγου, η οποία με την υπ’ αριθ. 1/2023 απόφασή της τάχθηκε υπέρ των ξένων  funds, δίνοντας πλέον τη δυνατότητα στις εταιρίες διαχείρισης να προβαίνουν σε έκδοση διαταγών πληρωμής και διενέργεια πράξεων αναγκαστικής εκτέλεσης ανεξαρτήτως του νομικού καθεστώτος υπό το οποίο έλαβε χώρα η πώληση και μεταβίβαση της απαίτησης (ν. 4354/2015 ή ν. 3156/2003. Η εξέλιξη αυτή έπληξε το φρόνημα των δανειοληπτών, οι οποίοι έχασαν ένα σημαντικό εργαλείο για την αποτελεσματική τους άμυνα έναντι των ξένων funds.

Ωστόσο, μετά την έκδοση της ΟλΑΠ 1/2023, έχουν ήδη εκδοθεί σημαντικού αριθμού αποφάσεις που καταδεικνύουν ότι σε σχέση με τη νομιμοποίηση των ξένων funds υπάρχουν και άλλα ζητήματα που μπορούν να αποτελέσουν χρήσιμα εργαλεία για την αποτελεσματική άμυνα των δανειοληπτών.

Χαρακτηριστικές αποφάσεις είναι:

1. 1. Η υπ’ αριθ. 1008/2023 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, δυνάμει της οποίας κρίθηκε ότι η εταιρία διαχείρισης που συνέταξε και επέδωσε επιταγή προς πληρωμή, επέβαλε κατάσχεση και προγραμμάτισε πλειστηριασμό έναντι της πρώτης κατοικίας του οφειλέτη, δεν νομιμοποιούταν, καθώς δεν απέδειξε εξ εγγράφων την κατ’ εξαίρεση νομιμοποίησή της και επομένως ακυρώθηκαν όλες οι πράξεις αναγκαστικής εκτέλεσης και φυσικά δε έλαβε χώρα ο πλειστηριασμός που είχε προγραμματιστεί, ενώ η εταιρία διαχείρισης καταδικάστηκε και στα δικαστικά έξοδα του εντολέα μας, τα οποία ορίστηκαν στο ποσό των 3.000,00 ευρώ.
   2. Η υπ’ αριθ. 3194/2023 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, δυνάμει της οποίας κρίθηκε ότι το ξένο fund δεν απέδειξε με έγγραφα ότι απέκτησε τη συγκεκριμένη απαίτηση για την οποία κίνησε διαδικασία αναγκαστική εκτέλεσης.
   3. Η υπ’ αριθ. 113/2023 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Σερρών, δυνάμει της οποίας κρίθηκε ότι άπαξ και η εταιρία διαχείρισης δεν κοινοποίησε στον δανειολήπτη ολόκληρες τις συμβάσεις πώλησης και μεταβίβασης και διαχείρισης της κρίσιμης οφειλής, δε νομιμοποιείται σε διενέργεια πράξεων αναγκαστικής εκτέλεσης.
   4. Η υπ’ αριθ. 936/2023 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, δυνάμει της οποίας δυνάμει της οποίας κρίθηκε ότι η εταιρία διαχείρισης δεν απέδειξε με τα έγγραφα που συγκοινοποίησε με την επίδοση της επιταγής προς πληρωμή ότι ανέλαβε τη διαχείριση της επίδικης απαίτησης και ως εκ τούτου έγινε δεκτή η ανακοπή και ακυρώθηκε η επίμαχη επιταγή προς πληρωμή και η επιγενόμενη κατάσχεση.
   5. Και η υπ’ αριθ. 11/2023 απόφαση του Ειρηνοδικείου Πειραιά, δυνάμει της οποίας κρίθηκε ότι από την περίληψη της σύμβασης διαχείρισης που προσκόμισε η εταιρία διαχείρισης δεν αποδείχτηκε α) η ενεργητική της νομιμοποίηση ως προς τη διαχείριση της συγκεκριμένης οφειλής, β) το νομότυπα της σύμβασης διαχείρισης και γ) οι εξουσίες και οι αρμοδιότητές της και δεδομένου ότι δεν προσκομίστηκε η σχετική σύμβαση διαχείρισης, ακυρώθηκε η σχετική διαταγή πληρωμής.

Οι ανωτέρω αποφάσεις, που εκδόθηκαν μετά την ΟλΑΠ 1/2023, καταδεικνύουν εναργώς ότι υπάρχουν πληθώρα νομικών εργαλείων που μπορούν να αξιοποιήσουν οι δανειολήπτες για να πετύχουν αποτελεσματική δικαστική προστασία έναντι των ξένων funds που λεηλατούν την περιουσία των πολιτών της χώρας. Το δικηγορικό μας γραφείο ασχολείται εντατικά με το τραπεζικό δίκαιο και την άμυνα κατά της αναγκαστικής εκτέλεσης (έκδοση διαταγών πληρωμής, επίδοση επιταγών προς πληρωμή, επιβολή κατασχέσεων και διενέργεια πλειστηριασμών κ.λπ.) και είναι σε θέση να συνδράμει αποτελεσματικά τους δανειολήπτες.